زيست شناسي و تاريخچه زندگي ميگوي آب شيرين:
ليد اقتصادي ميگوي مالزيايي در ايالات متحده بطور دوره اي با هدف تحقيقاتي و كسب و كار تجارتي انجام مي گيرد. اگرچه ساير گونه هاي Macrobrachium بومي ايالات متحده جنوبي هستند اما به سايزي كه مناسب بازارماهي هاي خوراكي باشد نمي رسند و بنابر اين از ارزش پاييني برخوردار هستند مگر براي استفاده بعنوان طعمه.
تكنيك اوليه توليد Macrobrachium rosenbergii در سال 1950 در مالزي شكل گرفت و در هاوايي و اسرائيل در طي سه دهه گذشته توسعه يافت.
در دهه 1970 و اوايل دهه 1980 ايالات هاي كاروليناي جنوبي فلوريدا تگزاس و لوييزينا تحقيقات اوليه را در مورد تكنيك هاي توليد بازاريابي عمل آوري و شيوه هاي تفريخ اين جانور انجام دادند. در 1984 دانشگاه ايالت مي سي سي پي برنامه تحقيقاتي وسيعي را براي توسعه و اعمال مديريت پيشرفته آغاز كرد كه نهايتا موجب ايجاد تكنيك هاي توليد تجاري ميگوهاي آب شيرين گرديد.
قبل از 1989بنظر مي رسيد كه پرورش ميگوهاي آب شيرين در ايالات متحده جنوبي اگرچه از لحاظ بيولوكيكي امكان پذير است اما از لحاظ اقتصادي باوركردني نيست. با اين وجود طي 6 سال گذشته (1990-1996) اعمال مديريتي جديد بطور چشمگيري پتانسيل موفقيت پرورش اقتصادي ميگو در ايالات جنوبي را افزايش داد.
تحقيقات مكمل بوسيله پروكه هاي آزمايشي با زحمت فراواني انجام شد كه اين پروكه ها طوري طراحي شده بودند كه روش هاي پرورش در مقياس بزرگ و شرايط تجاري را توسعه دهند.ميگوهاي آب شيرين همچون تمام سختپوستان يك اسكلت خارجي سخت يا صدف دارند كه براي انجام عمل رشد لازم است اين پوسته بطور منظم عوض شود. مراحل درآوردن اين صدف Molting يا پوست اندازي نام دارد و افزايش وزن و طول بلافاصله بعد از هر پوست اندازي انجام مي شود. بخاطر اين پوست اندازي هاي دوره اي رشد بطور يكسره و بي وقفه انجام نمي شود بلكه به ميزان مشخصي افزايش رشد داريم.
زادآوري:
ماده ها عموما قبل از 6 ماهگي به بلوغ مي رسند. جفتگيري تنها زماني مي تواند انجام شود كه نرها پوسته سخت و ماده ها پوسته نرم داشته باشند و ماده ها پيش از جفتگيري پوست اندازي مي كنند. نرها اسپرم را در يك توده كلاتيني قرار داده و در زير بدن ماده ها بين پنجمين جفت پاهاي حركتي قرار مي دهند. چند ساعت پس از جفتگيري تخمگذاري انجام مي شود و تخم ها بوسيله اسپرم درون توده كلاتيني كه در خارج بدن ماده قرار دارد بارور مي شوند.
سپس ميگوي ماده تخم هاي لقاح يافته را به قسمت پاييني ناحيه شكمي(دمي) انتقال مي دهد كه Brood chamber يا محفظه تخمي نام دارد وتخم ها در آن بوسيله حركت ضمائم شناي شكمي يا Pleopod ها تميز و هوادهي مي شوند و تا زمان تفريخ به ناحيه شكمي متصل مي مانند.
تعداد تخم هاي توليد شده در هر تخمريزي مستقيما متناسب با اندازه ماده است. تا زمانيكه حرارت آب متجاوز از cº16 باشد هر ماده چندين بار در سال مي تواند تخمريزي كند.
ماده هايي كه تخم ها را حمل مي كنند را ماده هاي دانه دار مي گويند. رنگ زرد روشن تا نارنجي روشن تخم هاي تازه گذاشته شده تدريجا تبديل به نارنجي و سپس قهوه اي وسرانجام 2 تا 3 روز قبل از تفريخ تبديل به خاكستري مي شود. در حرارت cº29 تخم ها تقريبا 20 تا 21 روز بعد از تخم گذاري تفريخ مي شوند. ميگوهاي آب شيرين تازه هچ شده وارد مرحله لاروي رشد و دگرديسي مي شوند.
موضوعات مرتبط: انواع میگو و روش پرورش آنها
ليد اقتصادي ميگوي مالزيايي در ايالات متحده بطور دوره اي با هدف تحقيقاتي و كسب و كار تجارتي انجام مي گيرد. اگرچه ساير گونه هاي Macrobrachium بومي ايالات متحده جنوبي هستند اما به سايزي كه مناسب بازارماهي هاي خوراكي باشد نمي رسند و بنابر اين از ارزش پاييني برخوردار هستند مگر براي استفاده بعنوان طعمه.
تكنيك اوليه توليد Macrobrachium rosenbergii در سال 1950 در مالزي شكل گرفت و در هاوايي و اسرائيل در طي سه دهه گذشته توسعه يافت.
در دهه 1970 و اوايل دهه 1980 ايالات هاي كاروليناي جنوبي فلوريدا تگزاس و لوييزينا تحقيقات اوليه را در مورد تكنيك هاي توليد بازاريابي عمل آوري و شيوه هاي تفريخ اين جانور انجام دادند. در 1984 دانشگاه ايالت مي سي سي پي برنامه تحقيقاتي وسيعي را براي توسعه و اعمال مديريت پيشرفته آغاز كرد كه نهايتا موجب ايجاد تكنيك هاي توليد تجاري ميگوهاي آب شيرين گرديد.
قبل از 1989بنظر مي رسيد كه پرورش ميگوهاي آب شيرين در ايالات متحده جنوبي اگرچه از لحاظ بيولوكيكي امكان پذير است اما از لحاظ اقتصادي باوركردني نيست. با اين وجود طي 6 سال گذشته (1990-1996) اعمال مديريتي جديد بطور چشمگيري پتانسيل موفقيت پرورش اقتصادي ميگو در ايالات جنوبي را افزايش داد.
تحقيقات مكمل بوسيله پروكه هاي آزمايشي با زحمت فراواني انجام شد كه اين پروكه ها طوري طراحي شده بودند كه روش هاي پرورش در مقياس بزرگ و شرايط تجاري را توسعه دهند.ميگوهاي آب شيرين همچون تمام سختپوستان يك اسكلت خارجي سخت يا صدف دارند كه براي انجام عمل رشد لازم است اين پوسته بطور منظم عوض شود. مراحل درآوردن اين صدف Molting يا پوست اندازي نام دارد و افزايش وزن و طول بلافاصله بعد از هر پوست اندازي انجام مي شود. بخاطر اين پوست اندازي هاي دوره اي رشد بطور يكسره و بي وقفه انجام نمي شود بلكه به ميزان مشخصي افزايش رشد داريم.
زادآوري:
ماده ها عموما قبل از 6 ماهگي به بلوغ مي رسند. جفتگيري تنها زماني مي تواند انجام شود كه نرها پوسته سخت و ماده ها پوسته نرم داشته باشند و ماده ها پيش از جفتگيري پوست اندازي مي كنند. نرها اسپرم را در يك توده كلاتيني قرار داده و در زير بدن ماده ها بين پنجمين جفت پاهاي حركتي قرار مي دهند. چند ساعت پس از جفتگيري تخمگذاري انجام مي شود و تخم ها بوسيله اسپرم درون توده كلاتيني كه در خارج بدن ماده قرار دارد بارور مي شوند.
سپس ميگوي ماده تخم هاي لقاح يافته را به قسمت پاييني ناحيه شكمي(دمي) انتقال مي دهد كه Brood chamber يا محفظه تخمي نام دارد وتخم ها در آن بوسيله حركت ضمائم شناي شكمي يا Pleopod ها تميز و هوادهي مي شوند و تا زمان تفريخ به ناحيه شكمي متصل مي مانند.
تعداد تخم هاي توليد شده در هر تخمريزي مستقيما متناسب با اندازه ماده است. تا زمانيكه حرارت آب متجاوز از cº16 باشد هر ماده چندين بار در سال مي تواند تخمريزي كند.
ماده هايي كه تخم ها را حمل مي كنند را ماده هاي دانه دار مي گويند. رنگ زرد روشن تا نارنجي روشن تخم هاي تازه گذاشته شده تدريجا تبديل به نارنجي و سپس قهوه اي وسرانجام 2 تا 3 روز قبل از تفريخ تبديل به خاكستري مي شود. در حرارت cº29 تخم ها تقريبا 20 تا 21 روز بعد از تخم گذاري تفريخ مي شوند. ميگوهاي آب شيرين تازه هچ شده وارد مرحله لاروي رشد و دگرديسي مي شوند.
موضوعات مرتبط: انواع میگو و روش پرورش آنها
تاريخ : یکشنبه ۲۹ دی ۱۳۸۷ | 1:1 PM | نویسنده : سید مانی سیرنگ |